Binnenkort naar Japan? Dat wordt zonder twijfel een reis om nooit te vergeten! Voorpret is leuk maar voorbereiding kan ook stressvol zijn. Kies je voor een volledig verzorgde reis of boek je zelf je eigen vlucht, accommodatie en vervoer?
Laat je het samenstellen van een reis het liefst aan een professional over, dan is natuurlijk de vraag bij welke reisorganisatie je de reis koopt die het beste aansluit op jouw wensen. Je hebt natuurlijk al een reisgids gekocht en uitgezocht welke steden je graag wilt bezoeken.
Kies je voor een georganiseerde reis dan heb je bij de meeste reisorganisaties de keuze uit 15 of 22 dagen. In dit artikel zet ik de 15-daagse rondreizen van drie gerenommeerde touroperators naast elkaar om je te helpen bij jouw keuze. Ik heb ook een vergelijking voor je van 22-daagde reizen.
Japan in 2 weken
Djoser
€
2.495
15 dagen, 14 nachten
Reisafstand: 795 km
Aantal stops: 7
Je bezoekt: Tokyo, Matsumoto, Takayama, Shirakawa-go, Kyoto, Koyasan & Osaka
Voor een georganiseerde reis Japan in 2 weken raadt ik een van de drie bovenstaande touroperators aan. Alle drie zijn gerenomeerde organisaties met uitstekende reviews. Het grootste verschil tussen de aangeboden reizen zijn de bestemmingen.
Wil je de absolute hoogtepunten van Japan zien, dan is Djoser de beste optie.
Ken je Japan al een beetje en wil je het land van een andere kant leren kennen, dan is de reis van Koning Aap de meest geschikte keuze.
Een goede eerste indruk met minder reisdagen krijg je bij Shoestring.
Alle drie de bovenstaande reizen zijn goed. Welke het beste aansluit op jouw wensen hangt af van… jouw wensen. Wil je meer informatie om zelf uitgebreider de reizen te vergelijken? Klik op de meer info » knoppen onderaan de vergelijkstabel!
Het meer Biwako in de prefectuur Shiga is het grootste zoetwatermeer van Japan. Het water en het relatief vlakke land van de kusten van het meer hebben ervoor gezorgd dat hier al vroeg mensen neerstreken. Er is een hoop historie te ontdekken, maar niet in de orde van grootte als in het nabijgelegen Kyoto bijvoorbeeld.
Het gebied rond Biwako is veel landelijker maar biedt een welkome afwisseling als je eens iets anders wilt zien dan een grote stad met veel toeristen. Je vindt hier geen plekken die in het lijstje meest gefotografeerde locaties van Japan terecht zouden komen maar juist relatief onontdekte pareltjes.
De beste manier om de omgeving van Biwako te verkennen is per (huur)auto. Vanuit Kyoto is het een leuke dagtocht. Reis je met een camper door Japan dan zijn er een paar leuke kampeerplaatsen te vinden langs de kust van het meer.
Een tijdje geleden hebben wij een rondje om Biwako gereden en dit zijn de plaatsen waar we langs kwamen.
Biwako special: hotdogs van Fugetsu
Misschien een beetje raar om meteen over eten te beginnen, maar deze mag je niet missen. Ergens ten noorden van Otsu kom je (als het goed is) een geel busje tegen dat langs de weg geparkeerd staat. Het staat niet altijd helemaal op dezelfde plek, maar inmiddels is het een begrip geworden met name in de biker community: de hotdogs van Fugetsu (風月堂のホットドッグ).
Een vriendelijke, iets excentrieke man verkoopt al jaren hotdogs vanuit de achterklep van zijn busje. Hij heeft er zelf een keukentje ingebouwd waar hij, weer of geen weer, standvastig heerlijke hotdogs produceert. Absoluut de moeite waard om hier even een korte pauze in te lassen.
Shirahige Jinja
Nadat we de stadsgrenzen van Otsu gepasseerd zijn rijden we het platteland van Shiga in. Hoewel, plat is het niet. Links Lijken de torenhoge pieken van het Hira gebergte soms bijna over de weg te hangen en rechts ligt het Biwako Meer. Na een aantal kilometer en een paar tunnel, er is niet overal genoeg ruimte tussen de bergen en het meer voor een weg, staat er ineens een torii poort in het water.
We zijn aangekomen bij Shirahige Jinja, een Shinto heiligdom dat zich toegewijd heeft aan de overloop van water naar berg waar we al een aantal kilometer doorheen rijden. Het heiligdom werd gesticht in 1900, voor Japanse begrippen helemaal niet zo lang geleden. Toch is het een van de oudste Shinto symbolen in Shiga.
De overgang van water naar berg begint met de toegangspoort die als een serene heilige op het water lijkt te drijven. Het heiligdom zelf is relatief klein en redelijk rustig. Het is vooral de poort die mooie plaatjes oplevert.
Okubiwako Parkway
Na Shirahige Jinja rijden we door over het uitgestrekte platteland van Takashima en Shin-Asahi. De kust buigt hier een beetje het meer in en de bergen trekken zich een eind terug, waardoor er ineens een behoorlijk wat visuele ruimte is.
Tot begin 2017 stonden hier in het platteland een paar replica’s van Nederlandse windmolens. De molens waren neergezet als opleuken van een Michi no Eki, de Japanse versie van een roadhouse. Maar ja, Nederlandse molens in het Japanse landschap misstaan toch een beetje en begin 2017 ging het Shin-Asahi Windmill Village dan ook over de kop.
Aan het noordelijke einde van de vlakte komen bergen en meer weer samen om ons te herinneren waar we ook alweer voor kwamen. De prachtige natuur aan de westzijde van Biwako is adembenemend.
Via de Okubiwako Parkway rijden we om Mt. Higashiyama en komen terecht bij het Sugaura Lake Shore Village. Dit is een goed verstopt gehucht dat vroeger een belangrijk knooppunt was in de handelsroutes die over het meer liepen. Er lijkt hier weinig veranderd te zijn sinds de middeleeuwen en het dorpje is dan ook in haar geheel Nationaal Erfgoed.
De weg meandert het eerste gedeelte mee met de grillige kustlijn. In de lente is dit een bijna magische plek om het spektakel van de kersenbloesem te aanschouwen. In de herfst kleuren de bladeren de hele berg minimaal 50 tinten rood.
Yogoko
Om het noordelijkste puntje van Biwako en over een bergje heen vinden we nog een meer, Yogoko. Reis je in juni of juli, dan mis je de kersenbloesem en de herfstbladeren maar zit je goed aan de kust van Yogoko. Ruim 10.000 bloeiende hortensia’s sieren in deze maanden de grenzen tussen water en land.
Het meer is kalm en omdat het in een bergkom ligt bovendien beschut van de wind. Vaak staat er geen rimpeltje op het water, dus ligt de bijnaam Spiegelmeer voor de hand. En daar hoort natuurlijk een legende bij.
Nagahama
Na de relatieve rust van de westkust van Biwako is het tijd voor een stadje. Nagahama, aan de noordzijde van het meer, is een oude handelspost en een belangrijk onderdeel van het vroegere handelsnetwerk via het water. Veel van de stadjes langs Biwako, zoals Omihachiman en Hikone, maakten deel uit van dit netwerk.
Het historische centrum van Nagahama is leuk om een uurtje rond te wandelen en een kop koffie te drinken. Tijdens je wandeling maak je kennis met de oude ambachten van de regio.
En terug…
Aan alle leuke dingen komt een eind, dus ook het rondje rond Biwako. Na Nagahama draaien we weer zuidwaarts in de richting van Kyoto. De oostkust van Biwako is een stuk dichter bevolkt dan de westkust. Hoewel je hier ook nog wel rijstvelden en platteland hebt, ligt er hier ook meer asfalt en staan er meer huizen.
Langs de oostkust rijdt je door steden als Hikone (als je tijd over hebt kun je stoppen bij Kasteel Hikone), Omihachiman, Kusatsu en Otsu. Je kunt hier kiezen voor een provinciale weg of vanaf Maibara de snelweg (tolweg) nemen terug richting Kyoto.
Wij reden rond 16:30 weg uit Nagahama, dus veel tijd voor de oostkust hadden we niet. Maar dat is niet erg. Het is met name de dunbevolkte westkust van Biwako die je echt met de auto moet verkennen. De oostkust kan ook prima met de trein. Terug naar de autoverhuur dus om de auto weer in te leveren.
Dat ik Japan mooi vind zal je niet verbazen. En anderen zijn het met mij eens. Japan is een mooi land. Mooi = veel foto’s, maar waar worden nou de meeste foto’s genomen? Dit zijn de 5 meest gefotografeerde locaties in Japan.
1. Itsukushima Jinja
Het heilige eiland Itsukushima, en met name de drijvende torii poort van Itsukushima Jinja, zorgt voor veel activiteit op de foto-deel-sites. Het hele eiland is uitermate fotogeniek maar het is dus die torii poort die bij vloed lijkt te drijven die de meeste pixels vult. Je moet het trouwens wel treffen want bij eb staat de poort gewoon in de modder.
2. Fushimi Inari Taisha
Nog meer torii poorten. Duizenden zelfs. Hoeveel het er precies zijn weet niemand. Het Shinto heiligdom Fushimi Inari Taishi in de oude hoofdstad Kyoto is op z’n zachts gezegd bijzonder. Voor een foto van de poortjes zonder mensen die je niet kent moet je wel een stukje de berg op klauteren.
Het hoog(s)te punt van Japan is Mt. Fuji en vreemd is het dus niet dat die berg, ook heilig trouwens, een plekje veroverd heeft in deze lijst. Er zijn twee duidelijke categorieën te onderscheiden: foto’s van Mt. Fuji en foto’s genomen vanaf de bergtop. Met name de eerste categorie gooit hoge ogen, want laten we wel wezen, een foto genomen op een bergtop is een plaatje met voornamelijk sneeuw.
De enige niet-heilige plek in de top 5 is Shirakawa-go. Het zou mij overigens niets verbazen als iemand ooit eens besluit dat ook deze plaats een heilige vermelding waard is. Want het is hier prachtig! Het historische dorp staat in z’n geheel, met dank aan de ingenieuze strodaken van de huizen, op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Al is niet alles goud wat er blinkt, bij de tempel (zie je wel, ook weer een heilige plek) Kinkaku-ji in Kyoto lijkt het daar wel op. Deze tempel wordt ook wel de Gouden Tempel genoemd, maar eigenlijk klopt die naam niet. Slechts één van de gebouwen van het tempelcomplex is bedekt in bladgoud. Het is wel het gebouw dat, laat ik zeggen, het meest in het oog springt.
Japanse kastelen, net als kastelen elders in de wereld, spreken tot de verbeelding. Of het nu samoerai of ridders zijn, met een beetje inlevingsvermogen waan je je zo een paar honderd jaar terug in de tijd.
Tot 1603 was Japan een lappendeken van staatjes en heren die elkaar onderling bestookten. Er was eigenlijk altijd wel ergens een oorlog aan de gang over een stuk land, een handelsroute of simpelweg trots.
De constante rivaliteit tussen de regionale bestuurders deed pijn bij mensen zoals Oda Nobunaga en Toyotomi Hideyoshi. Zij droomden ervan om van Japan echt één land te maken en alle onderlinge oorlogen voorgoed uit te bannen. Het keizerlijke hof in Kyoto was dit niet gelukt dus moest er een volledige alternatieve bestuursstructuur op poten gezet worden. Zo begon in 1603 de Edo-periode, bestuurd vanuit de hoofdstad Edo (het tegenwoordige Tokyo) door het shogunaat.
Het shogunaat had een uiterst effectief plan bedacht om de regionale heren in toom te houden. Iedere heer moest op zijn grondgebied een kasteel bouwen wat zou dienen als administratief hoofdkwartier. Dit nam een behoorlijke hap uit het vermogen van de heren, waardoor ze minder geld over hadden om oorlog met elkaar te voeren.
In een ingenieuze zet van het shogunaat werd het de heren verplicht een jaar in hun kasteel door te brengen, gevolgd door een jaar in de hoofdstad Edo. De familie van de heer woonde permanent in Edo, dus de heer zou het wel uit zijn hoofd laten om zich tegen het shogunaat te verzetten.
Toen in 1868 de Edo-periode gevolgd werd door de Meiji-restauratie viel een groot aantal van de kastelen slachtoffer aan gedeeltelijke of totale vernietiging. Van slechts 12 kastelen is de donjon, de hoofdtoren die tevens diende als woongedeelte, blijven staan. Dit zijn die 12.
De 12 originele kastelen van Japan
Kasteel Himeji
Kasteel Himeji
Het meest magnificente, grootste kasteel van Japan. Dit kasteel, in de stad Himeji, werd oorspronkelijk gebouwd in de 14de eeuw en is dus niet alleen gebouwd omdat het moest van de shogun. Kasteel Himeji is het mooiste en meest omvangrijke originele kasteel dat je kunt bezoeken. En om er zeker van te zijn dat onze kleinkinderen ook die mogelijkheid nog hebben heeft de UNESCO dit kasteel in 1993 op de Werelderfgoedlijst gezet.
Het kasteel van Matsumoto is een van de historisch belangrijke kastelen van Japan. Het kasteel is goed bereikbaar vanuit Tokyo en dankzij de unieke zwarte buitenmuren wordt het ook wel het “Kraaien Kasteel” genoemd. In 1872 werd Kasteel Matsumoto op een openbare veiling verkocht en bijna was het voorgoed verloren gegaan. De nieuwe eigenaar wilde in eerste instantie het kasteel slopen en het land gebruiken om huizen op te bouwen. In 1952 heeft de Japanse overheid het kasteel benoemd tot Nationaal Erfgoed.
Ook wel bekend als Kasteel Takahashi vanwege de ligging in de stad Takahashi in de prefectuur Okayama. Om het te onderscheiden van dat andere Kasteel Matsuyama (zie drie kastelen hieronder) is de officiële naam Kasteel Bitchu-Matsuyama. Dit gedeelte van Okayama heette vroeger Bitchu, dus vandaar. Op 430 meter boven zeeniveau is dit de hoogte van de 12 kastelen op deze lijst en voor het eerst gebouwd in 1240 is het bovendien het oudste.
Kasteel Matsue werd pas gebouwd na de pacificatie van Japan door het shogunaat in de hoofdstad Edo. Gebouwd om een volle belegering te weerstaan is het daar nooit aan blootgesteld. Wel was het kasteel, net als alle andere houten kastelen, erg gevoelig voor brand wat meerdere keren voor verwoesting gezorgd heeft. Toch is het kasteel iedere keer weer opnieuw opgebouwd en is het nu een van de 12 nog in originele staat. De zwarte buitenkant is opvallend en statig.
Het kasteel van Hikone wordt gezien als het meest significante historische gebouw in de prefectuur Shiga. Als een van de 12 originele kastelen van Japan, en een van de slechts 5 daarvan die de status Nationaal Erfgoed hebben, is dat ook niet zo verwonderlijk. Kasteel Hikone ligt in een leuke landelijke stad en is op een mooie zonnige dag de perfecte bestemming voor een dagtrip vanuit Kyoto.
Na Kasteel Himeji, bovenaan deze lijst, is Kasteel Matsuyama de grootste van de 12 originele kastelen. De bouw werd begonnen in 1604 en had behoorlijk wat voeten in de aard. De hoofdtoren waar oorspronkelijk in 1602 mee begonnen was werd in 1627 verplaatst naar Kasteel Aizu. Pas in 1642 kwam het kasteel zoals het er nu staat gereed.
Het heeft de tand des tijds goed doorstaan. De hoofdtoren is een keer verwoest door blikseminslag in 1784 en werd uiteindelijk in 1854 vervangen door een kleinere nieuwe toren. De tumult rond de Meiji-restauratie heeft het bouwwerk ongedeerd gelaten, maar wel was er wat schade door bombardementen in de Tweede Wereldoorlog.
De regionale heer Oura Tamenobu zag een strategische kans door zich aan de zijde van Tokugawa Ieyasu te scharen tijdens de Slag bij Sekigahara. Toen Tokugawa deze slag won kreeg Oura als dank voor zijn loyaliteit de zeggenschap over het domein Hirosaki, de westelijke helft van de tegenwoordige prefectuur Aomori. In 1603 begon hij met de bouw van zijn kasteel hier. Een jaar later kwam Oura in Kyoto te overlijden.
Het duurde tot 1609 tot zijn opvolger begon met het strippen van twee andere kastelen in de buurt om bouwmaterialen te verkrijgen. De bouw was klaar in 1611, maar in 1627 werd het kasteel alweer verwoest door een blikseminslag. Pas in 1810 werd de huidige hoofdtoren gebouwd.
Vanwege de oude bouwstijl werd lange tijd aangenomen dat Kasteel Inuyama het oudste kasteel van Japan was. Hoewel Kasteel Bitchu-Matsuyama (vijf kastelen hierboven) voor het eerst gebouwd werd in 1240 in het in de loop der eeuwen een aantal keer verwoest. Kasteel Inuyamawerd voor het eerst gebouwd in 1440 en men dacht dat de huidige bouw dateert uit 1537. Daarmee is de huidige bouw ouder dan die van Kasteel Bitchu-Matsuyama. Het is echter gebleken dat pas in 1601 begonnen is met de huidige bouw.
Ondanks dat het dan wellicht niet het oudste van alle Japanse kastelen is, is het een indrukwekkend bouwwerk.
Net als de meeste kastelen op deze lijst is ook de bouw van Kasteel Kochi begonnen in 1601. De huidige bouw is echter lang zou oud niet. Het grootste gedeelte van het complex ging in vlammen op in 1727, maar was al vrij snel herbouwd in de originele stijl. Na de Tweede Wereldoorlog is het kasteel uitgebreid gerestaureerd en vandaag de dag nog steeds prachtig.
Dit is ‘m dan echt, de oudste van alle Japanse kastelen. Althans, de huidige bouw is de langst staande. In 1576 werd Kasteel Maruoka gebouwd en de hoofdtoren uit die tijd staat nog steeds. De rest van het complex heeft de tijd echter niet overleefd en het park rond het kasteel is nu een populaire plek voor lokale festiviteiten. En wat een betere achtergrond dan zo’n prachtig oud kasteel.
Niet het hele complex van Kasteel Marugame heeft de eeuwen goed doorstaan. Slechts een paar muren en de hoofdtoren staan nog. Maar wel op een mooie plek. Het kasteel is gebouwd op een heuvel die over de stad Marugame en de Shiwaku Eilanden uit kijkt. Behalve administratief hoofdkantoor van de regionale heer diende het kasteel ook als bescherming van de handelsroute tussen Shikoku en het hoofdeiland Honshu. De Shiwaku eilanden speelden daarin een belangrijke rol.
Oorspronkelijk stond Kasteel Uwajima aan zee. Aan de voet van de heuvel waar het kasteel op staat is een stuk land ingepolderd, waardoor de zee nu een stuk verder weg ligt. Alleen de hoofdtoren van het kasteel staat er nog en de idyllische locatie in de bossen die over de jaren op de heuvel gegroeid zijn zorgt voor een bijzondere ervaring.
Een reis naar Japan is een hele onderneming. Simpelweg omdat je een behoorlijke tijd in het vliegtuig moet zitten voor je er bent. Gelukkig is reizen in Japan niet moeilijk. De Japanners zijn vriendelijk en eerlijk en je hoeft niet bang te zijn dat je opgelicht wordt. Voorpret is belangrijk, maar een goede voorbereiding ook. Nadat je een speld in de wereldkaart gestoken hebt om je bestemming te bepalen kom je erachter dat Japan best ver weg is. Ga dus goed voorbereid op weg! Oh, en vergeet niet om een reisverzekering af te sluiten…
Ik wil meer reizen!
Een van mijn favoriete reisblogs Ik wil meer reizen! verzamelde tips van over de hele wereld, variërend van het reisbudget waar je rekening mee moet houden tot voorbeeld reisschema’s.
Misschien maken backpacken en Japan niet direct een een-tweetje in jouw beleving. Backpacken = Australië. Backpacken = Nieuw Zeeland. Backpacken = Thailand / Vietnam / Laos. Maar niet direct Japan. Niets is minder waar. Een ander reisblog dat zich zo nu en dan bezig houdt met Japan, We are travellers, bekijkt de voorbereiding van een andere kant. De kant van de backpacker.
Onder het kopje Bestemming Japan publiceren we regelmatig leuke reistips en lichten we bestemmingen uit. Zomaar een greep uit onze collectie die die je uitstekend helpen met het voorbereiden van jouw perfecte Japan reis.
De grote steden van Japan zijn wereldwijd bekend. Iedereen kent Tokyo, Kyoto en Osaka. Of je nou interesse hebt om Japan te bezoeken of niet, de wereldsteden kan je zo oplepelen. Als je gaat dromen van een reis naar Japan (of wellicht droom je er zelfs van om er te wonen) kom je al snel de echte parels tegen die de hoogtepunten zullen gaan worden van je reisplan. Takayama is zo’n parel.
Alles over de toeristische hoogtepunten van Takayama lees je in onze gids Takayama, klein Kyoto.
Diep in de bergen van de Hida-regio, in de prefectuur Gifu, ligt de oude nijverheidsstad Takayama. Kijk je op de kaart dan zie je dat Takayama zowat het middelpunt is van Honshu, het hoofdeiland van Japan. Middelpunt van Honshu, hoogtepunt van jouw reis.
De stad staat traditioneel bekend om haar meubelmakers. De bergen rond de stad zorgen niet alleen voor natuurlijke beschutting van weer en vijanden, de bomen die er groeien leveren hout van hoge kwaliteit. De meubelmakers van Takayama behoorden dan ook tot de top van Japan.
Geen wonder dat de nobelen uit Kyoto hier hun meubels lieten maken. De sterke band met Kyoto inspireerde bovendien de architecten van Takayama. Vandaar de bijnaam “Klein Kyoto”.
En groot is de stad niet. Met een mooie wandeling zie je de hoogtepunten van Takayama in één dag.
Het oude centrum van Takayama is een aaneenschakeling van pittoreske oude huizen en winkels.
Takayama, het oude centrum
We beginnen in het oude centrum. Hier vinden we de traditionele gebouwen die de stad haar charme geven. Ja, dit is het meest toeristische gedeelte van het centrum, maar dat is het met recht. Van oudsher werd er handel gedreven in deze straten en als het er niet druk was betekende dat slechte tijden voor de handelaars. De drukte draagt bij aan deze sfeer en een beetje inbeeldingsvermogen voert je zo een paar honderd jaar terug.
Voor de lunch hebben we de keuze uit een aantal mogelijkheden om de lokale specialiteiten te proberen. We kiezen voor ramen noedels. Takayama ramen noedels zwemmen in een soep op soja-basis. Wat deze ramen zo uniek maakt is het heerlijk heldere bergwater dat gebruikt wordt voor de soep. Ramen Adventures heeft een gedetailleerde beschrijving van alle aspecten van dit gerecht.
De ramen noedels waar Takayama (onder andere) bekend om is.
Na de lunch verkennen we nog wat van de straatjes van het oude centrum en trekken langzaam oostwaarts.
Higashiyama, de oostelijke berg
Weet je ‘m nog? De bijnaam van Takayama? Precies, Klein Kyoto! In Kyoto staat de wijk Higashiyama bekend om de vele tempels (en de vele toeristen die er een kijkje komen nemen).
Even tussendoor, “higashi” (東) betekent oost en “yama” (山) staat voor berg. In veel steden vind je wijken met de naam Higashiyama. Zonder uitzondering liggen die wijken aan de oostzijde van de stad aan de voet van een berg.
Zo ook dus hier, in Takayama. Hier vinden we, net als in Kyoto, in de wijk Higashiyama tempel na tempel na tempel. Het toerisme is hier niet zo massaal dus de kans is groter dat we een wat meer zen-achtinge ervaring hebt.
We volgen de gemarkeerde wandelroute die ons over tempel terreinen en onder lage poorten voert.
Hida-gyu
Als jij, net als ik, reist om te eten dan zit je in Takayama goed. Ik probeer zelf altijd als ik ergens heen ga de lokale specialiteit te proeven. Hier is dat, naast de ramen noedels die we voor de lunch gehad hebben, Hida-gyu.
Je kent vast de term wa-gyu. Dat betekent overigens letterlijk “Japans rundvlees”. De “wa” (和) duidt op Japan en “gyu” (牛) is een rund. Het bekendste type wa-gyu is Kobe beef. Maar de runderen uit Kobehebben niet het monopolie op lekker vlees.
De regio rond Takayama heet de Hida-regio en ja raadt het al. Ook hier wordt rundvlees geproduceerd: Hida-gyu.
Als je denkt dat wa-gyu verschrikkelijk duur is dan zul een blij verrast zijn. In de Hida-regio is Hida-gyu uitermate betaalbaar. We sluiten onze wandeling af met een spies vers gebraden Hida-gyu bij een van de BBQ tentjes die we langs de straten vinden.
Een spiesje Hida-gyu wordt voor je neus vers geroosterd. Heerlijk!
Het heilige eiland Okinoshima was wat mij betreft tot voorkort een obscuur eilandje voor de kust van Fukuoka. Sterker nog, ik had er nog nooit van gehoord. Het is ook niet wat je een toeristische trekpleister zou noemen. Al helemaal niet als je vrouw bent.
Op het piepkleine Okinoshima staat namelijk alleen een Shinto heiligdom: Munakata Taisha. Deze schrijn heeft bepaald dat het volledige eiland een godheid is, en blijkbaar kan die godheid zichzelf niet zo goed onder controle houden want vrouwen mogen er niet op.
Mannen mogen ook niet zomaar naar binnen trouwens. Die moeten zich er dagelijks ritueel reinigen door naakt de zee in te lopen. Gezien de gemiddelde leeftijd en huidrollen die daarbij horen vinden vrouwen het wellicht ook niet zo erg dat ze er niet in mogen.
Okinoshima heeft maar één permanente bewoner, de priester die het heiligdom beheert namens ons stervelingen. Bezoekende mannen zijn één keer per jaar welkom, op 27 mei, en komen alleen om ceremonies bij te wonen. Zoals ik al zei, niet echt een toeristische trekpleister.
Okinoshima wordt UNESCO Werelderfgoed
Recent werd het eiland opgemerkt door de UNESCO. De wijze dames en heren van de Werelderfgoed-afdeling waren het er over eens dat Okinoshima een plekje verdient op de Werelderfgoedlijst. Het kan niet anders dan dat de commissie besloten heeft dat de gang van zaken op Okinoshima zo’n cultureel unicum is dat het bewaard moet blijven.
Daar zit ook wel wat in. Sinds de toevoeging aan de Werelderfgoedlijst wordt er ineens een hoop geschreven over Okinoshima. Uiteraard niet allemaal positief. Hoe kan een plek waar vrouwen niet welkom zijn Werelderfgoed worden? Tsja…
Het is de taak van de UNESCO om uniek cultureel erfgoed te beschermen. Het criterium daarbij is vooral het unieke, en niet zozeer of het politiek correct is of niet. Dat wat er op Okinishima gebeurd uniek is, dat is wel duidelijk. Of het politiek correct is, dat is een ander verhaal.
En een toeristische trekpleister zal het niet worden, en de top 5 van Werelderfgoed in Japan zal het eiland ook niet halen. Het heiligdom heeft al aangekondigd dat mannen waarschijnlijk ook het eiland niet meer op mogen om te voorkomen dat het overspoeld wordt door toeristen. Dus, omdat jij en ik Okinishima waarschijnlijk nooit ket eigen ogen zullen zien hier een paar foto’s.
Je hoeft geen trein fanaat te zijn om de Japanse spoorwegen te kunnen waarderen. Japanse treinen rijden op de seconde nauwkeurig, passagiers wachten netjes in de rij om in te stappen en de bestemmingen vaak schilderachtig. Bovendien is er zo’n gevarieerd aanbod aan treinen dat Japan een waar walhalla is voor de echte treinliefhebber. In het Kyoto Railway Museum ontdek je hoe de Japanse spoorwegen zich de afgelopen 150 jaar ontwikkeld hebben.
Geschiedenis van de Japanse spoorwegen
Ik vind het leuk om in Japan met de trein te reizen. Ik zou mezelf niet direct een treinen fanaat noemen. Die zijn er in Japan overigens genoeg (niet verrassend gezien de grote verscheidenheid in treinen). Wat ik ook wel grappig vind is dat als je naar de geschiedenis van Japan kijkt, de spoorwegen uit een verrassende hoek lijken te komen.
De stoomtrein werd in Engeland uitgevonden en trok in 1825 voor het eerst een wagon met passagiers over openbaar spoor. Het was een logisch gevolg van de paardentram, die weer een gevolg was van de koets. In de westerse wereld sluit de ontwikkeling van de spoorwegen dus vrij goed aan op de geschiedenis.
Japan was tot 1868 eeuwen volledig afgesloten geweest van de buitenwereld. Er waren geen koets of paardentrams die doorontwikkeld werden door het paard met pensioen te sturen en er een motor aan te hangen. Vervoer in Japan geschiedde tot 1868 hoofdzakelijk te voet.
Toen in 1868 Japan haar deuren opende voor de rest van de wereld begon het land aan een grote inhaalslag op het gebied van technologie. Stoomlocomotieven waren in die tijd al redelijk geavanceerd. De eerst stoomlocomotief van Japan is dus een relatief geavanceerd apparaat dat, gezien op de tijdlijn van het land, uit het niets kwam vallen. Het sluit niet aan bij wat er aan vooraf ging.
Kyoto Railway Museum
Na de introductie van de stoomlocomotief in Japan is de ontwikkeling op z’n Japans doorgezet. De Japanners zijn er meester in om technologie uit het buitenland te importeren en het zo ver door te ontwikkelen dat het beter wordt dan het oorpronkelijke product.
Een groot gedeelte van de geschiedenis van de Japanse spoorwegen is te bewonderen in het nieuwe spoorwegmuseum in Kyoto. Hier vind je een uitgebreide collectie van rollend materieel van toen en nu. Ook erg indrukwekkend is het volledig functionerende locomotiefloods met draaitafel waar tientallen locomotieven opgesteld staan. Allemaal in werkende staat.
Zelfs na vijf jaar in Japan gewoond te hebben zou ik Japan niet direct een kampeerland noemen. Denemarken is een kampeerland. Of Oostenrijk. Maar niet Japan. Niet alleen niet voor Nederlanders (tent mee in vliegtuig = niet handig), ook niet voor Japanners. Ik kwam er dus recent achter dat ik dat verkeerd ingeschat heb. Japan is een uitstekend kampeerland om te verkennen met een camper.
Camper huren in Japan
Je rijdt niet even met je tent in je achterbak of je caravan op je trekhaak naar Japan. Gelukkig hoef je dat niet langer te zien als een belemmering. Japan is namelijk recent toegevoegd aan het lijstje met populaire bestemmingen om een camper te huren.
En “we” zijn in goed gezelschap. Bekende camperlanden zijn Nieuw-Zeeland, Australië, Amerika, IJsland en nog een handje vol landen.
Camper huren bij Travelhome
Travelhome
Travelhome, een van de grootste Nederlandse sites om campers te huren, heeft nu ook een prachtig aanbod in Japan.
De meeste campers mag je besturen met een gewoon autorijbewijs, tenzij je voor zo’n grote Amerikaanse joekel kiest natuurlijk. In Japan mag je met je Nederlandse rijbewijs gewoon autorijden, mits je voor vertrek even bij de ANWB langs gaat om een Internationaal Rijbewijs te halen, tenzij je bij toeval een Japans rijbewijs hebt natuurlijk. Dat is feitelijk niets meer dan een vertaling van de categorie van je rijbewijs en kost nog geen twee tientjes.
In Japan rijden ze links, dus dat is even wennen. De bewegwijzering is op de hoofdroutes ook in het Engels. En ach, neem je eens een verkeerde afslag dan voegt dat alleen maar toe aan het avontuur. Navigatie apps als Apple Maps en Google Maps werken prima in Japan. Een Japanse simkaart in je telefoon is wel aan te raden als je ‘m gebruikt om te navigeren.
Japanners rijden over het algemeen erg netjes, en er zijn nauwelijks verrassende verkeersregels waar je over zult vallen. Lees wel even mijn artikel autorijden in Japan, 9 dingen die je moet weten.
Qua oppervlakte is Japan een klein land. Met haar karakteristieke vorm strekt Japan zich evenwel uit van zeeën die ’s winters bevriezen tot prachtige stranden met palmbomen. Daar tussenin ga je nergens zonder ergens in de buurt een berg te zien. Bergen met ongerepte natuur die vaak de achtergrond vormen van rustiek gelegen tempels of Shinto heiligdommen. Daar tussen in vind je stadje na stadje. Het ene nog mooier dan het andere. Hier zijn de 10 mooiste stadjes van Japan.
Takayama
Takayama dankt de bijnaam ‘Klein Kyoto’ aan de grote hoeveelheid tempels, schrijnen en pictoresque 18e eeuwse gebouwen. Knus ingenesteld tussen het omliggende Hida gebergte stroomt dit stadje over van ouderwetse Japanse charme. De goden die op de bergen wonen waken over bedrijvige markten, traditionele winkels en ryokans.
Het hart van het historische district is de straat Sanmachi Suji. Hier loop je langs oude houten gebouwen waar je binnen stapt door noren gordijnen. Langs de smalle straatjes lopen smalle jamesaltjes waar constant water doorheen kabbelt. Het water wordt al eeuwen gebruikt om de straten in de winter sneeuwvrij te houden. Takayama staat bekend om meubelmakers en houtbewerkers, maar ook om uitmuntende sake.
Karuizawa is een lieflijk aandoend kuuroord aan de voet van de berg Mt. Asama, een van de meest actieve vulkanen van Japan. Het stadje ligt op slechts een uur van de hoofdstad. Veel inwoners van Tokyo zoeken hier in de zomer verkoeling.
Dit is ook de plek waar Keizer Akihito zijn vrouw, Michiko, ontmoette in 1957. Dit heeft zonder twijfel bijgedragen aan het imago van Karuizawa als ‘romantic getaway’. In de omgeving kun je prachtige wandelingen maken of vogels kijken in Yacho no Mori. Aan het einde van de dag kom je er niet onderuit om heerlijk te ontspannen in een van de vele warmwaterbronnen.
Toen de noordelijk prefectuur Hokkaido in de 19de eeuw gekoloniseerd werd, werd het kleine dorpje Otaru ineens een belangrijke visserij haven. Later eindigde de eerste spoorlijn van Hokkaido hier. Het stadje wordt doorkruist door grachten met oude handelaarshuizen. Bovendien staat Otaru bekend om uitstekende verse vis.
De historische van Otaru is populair onder Japanse toeristen, maar loop je iets verder richting het stadscentrum dan wordt het snel rustiger. Een van de hoogtepunten van dit stadje is het Otaru Snow Gleaming Festival dat gehouden wordt in februari. De grachten zijn dan versierd met lantaarns die de sneeuw doen glimmen.
Nara is een van de meest cultuurprijzen steden van Japan. Het was de eerste permanente hoofdstad van het land en is goed vertegenwoordigd op de UNESCO Werelderfgoedlijst met maar liefst 8 noteringen. Nara was maar 70 jaar lang de hoofdstad maar het was in die tijd dat de kunst, literatuur en cultuur zich ontwikkelde tot de tradities die we tot op de dag van vandaag zien in Japan.
Nara is een heerlijk compact stadje op slechts een uur reizen vanaf Kyoto en Osaka. De meeste historische hoogtepunten zijn te vinden in Nara Park ten oosten van het centrum. Behalve tempels staan de loslopende herten symbool voor het park. Het meest indrukwekkende in de Todai-ji tempel, het huis van een van de grootste bronzen Boeddha beelden van Japan en een van de meest bekende historische plekken van het land.
Magome was ooit een belangrijke halte op de Nakasendo reisroute tussen Tokyo en Kyoto. De hoofdstraat is afgesloten voor gemotoriseerd verkeerd dus je kunt er met volle teugen genieten van de gerestaureerde historische huizen.
Behalve de historische architectuur is de 8 kilometer lange wandelroute over de oude Nakasendo de belangrijkste reden om Magome op je reisschema te zetten. Het pad loopt door het bos, langs akkers en watervallen om te eindigen in het al even pitoresque stadje Tsumago. De route staat aangegeven in het Engels en als een enkele reis voldoende is voor je wandelschoenen dan kan je met de bus terug naar Magome.
Kanazawa is na Kyoto de grootste stad in Japan die gespaard gebleven is van bombardementen in de Tweede Wereldoorlog. Een groot gedeelte van de oude stad is dus nog in tact. De oude samoerai en geisha wijken worden doorkruist door smalle straatjes en grachten. Uiteraard vind je er een hoop tempels en een aantal interessante musea.
Aan de voet van Kasteel Kanazawa ligt Kenrokuen, een van de meest indrukwekkende tuinen van Japan (Kenrokuen staat ook op ons lijstje met historische plekken).
Ondanks de historische significantie is Jameszawa niet blijven steken in het verleden. Het is een levendig stadje waar je uitstekend kunt winkelen en eten.
Hakone ligt op nog geen 100 kilometer van Tokyo maar je waant je er in een andere wereld. Als onderdeel van het Fuji-Hakone-Izu Nationaal Park is Hakone de perfecte uitvalsbasis om de bergen, meren en spectaculaire wandelroutes te verkennen. Het hoogtepunt is Ashino-ko, het meer aan de voet van Mt. Fuji. De torii poort van de Hakone Jinja schrijn lijkt uit het water op te komen en vormt een prachtig Japans plaatje.
Hakone staat verder bekend om haar vele onsen (heetwaterbronnen), traditioneel Japanse ryokans en musea. Je kunt het stadje makkelijk bezoeken als dagtocht vanaf Tokyo, maar het is de moeite waard om er te overnachten.
Kagoshima ligt in het zuiden van het eiland Kyushu en is een van de warmste plekken op de ketting van hoofdeilanden van Japan. Het is een van de mooiste steden van zuid Japan maar ligt net niet op de reisroute. Aan de overkant van een pitoresque baai ligt Sakurajima, een actieve vulkaan die regelmatig zorgt voor spektakel.
Zeker in de juli en augustus is de baai prachtig, als er ’s avonds vuurwerkshow gegeven worden. Sakurajima doet zo nu en dan mee. Na een eruptie ligt er over heel Kagoshima een dun laagje witte as.
Furano is een klein stadje in het midden van Hokkaido. Het staat vooral bekend om de heuvelachtige akkers in de omgeving. In juli bloeien de akkers met een zee van paarse lavender. Boerderij Tomita is een van de plakken om optimaal van de bloei te genieten met allerhande lavender producten, waaronder zelfs lavender ijs. Ook mooi (maar je hoeft er niet persé helemaal voor naar Japan) zijn de tulpenvelden van Furano.
In de winter zoeken veel skiërs Furano op, zowel voor afdalingen als cross country. De poedersneeuw in Furano is uitmuntend. In februari 2016 ging ons Japow team op zoek naar de beste sneeuw van Japan en kwamen ook in Furano terecht.
Kamakura, ooit een belangrijk politiek centrum, heeft de bijnaam ‘Kyoto van Oost Japan’. Het stadje dankt deze eer aan de eeuwenoude Boeddhistische tempels, Shinto heiligdommen, oude houten huizen en historische monumenten. Omringt door enerzijds de kust en anderszijds beboste bergen vormt Kamakura de perfecte achtergrond voor de religieuze locaties. Behalve van historie kun je hier ook de bergen in trekken via een van de prachtige wandelroutes.
Het stadje is vooral populair onder bezoekers in de zomer. Veel komen er voor de zandstranden en de ontspannen sfeer. En op nog geen uur ten zuiden van Tokyo is het zonde om Kamakura over te slaan. En kom je met de trein, dan stap je wellicht uit op een van de mooiste 12 Japanse treinstations aan zee.
